پل خواجو اصفهان بر روى خرابه ‏هاى پل حسن بیك به امر شاه عباس دوم صفوی و در سال 1060 هجری به صورت امروزی بنا شده .

 نام های دیگر پل خواجو اصفهان، پل شاهی، بابا رکن الدین، شیراز، حسن آباد بوده است. پل خواجو تحریف‌ كلمه‌ «خواجه‌» است که به‌ مناسبت‌ لقب‌ بزرگان‌ و خواجه‌های‌ عصر صفوی و قرار گرفتن در محله خواجو اصفهان، پل خواجو نام گذاری و شهرت یافت است.

 درازای پل خواجو 133 متر و پهنای آن 12 متر می باشد. پل خواجو در دوران صفوی یکی از زیباترین پلهای جهان به شمار می‌رفت

در وسط پل خواجو، براى اقامت موقتى شاه صفوى و خانواده اش ساختمان مخصوصى (كه به نام بیگربیكى شهرت دارد) بنا شد که علاوه بر آن، جایگاه بزرگان و امیرانی که برای تماشای مسابقات شنا و قایقرانی به این مکان فرا خوانده می شدند بوده است.

هم‏ اكنون نیز وجود دارد و طاق هاى آن داراى تزئینات نقاشى است.

این پل از حیث معماری و استحکام، بی اندازه زیبا و بی نظیر است و وجود تزئینات کاشیکاری فراوان و غرفه های بالا و نمای غرفه های طرفین با کاشیهای الوان، پل خواجو را در شمار آثار بسیار ممتاز اصفهان قرار داده و از دیگر پلهای زاینده رود مشهورتر کرده است. جهانگردان و سیاحان زیبایی های پل خواجو را وصف کرده و آن را در زمره شاهکارهای مسلّم معماری ایرانی-اسلامی به شمار آورده اند.

پل خواجو در انتهاى شرقى خیابان كمال اسماعیل و انتهاى جنوبى خیابان خواجو بر روی رودخانه زاینده‌رود در شرق سی وسه پل واقع شده است

جهت مشاهده اطلاعات بیشتر در مورد پل خواجو اصفهان اینجا کلیک نمائید